บทที่ 236

อังเดรค่อยๆ ทรุดตัวลงพิงตู้เสื้อผ้า ขาของเขารู้สึกอ่อนปวกเปียกราวกับเยลลี่ เขามองจ้องประตูห้องน้ำที่ปิดสนิท ในหัวหมุนวนสับสนไปด้วยคำพูดของครอส “ลึกสุดตัวฉัน” วลีนั้นยังคงดังก้อง ร้อนแรงและรบเร้าอยู่ในหู เขาสัมผัสริมฝีปากตัวเอง ระลึกถึงรอยจูบจางๆ จากนิ้วของครอส และจูบจริงอันแผดเผาเมื่อคืนนี้

เขาหายใ...