บทที่ 16 มีน้ำตาเอ่อคลอ

ริมฝีปากของเหวินซืออี้ขยับไหว เสียงเล็กๆ เกือบหลุดรอดออกไป แต่เขาได้สกัดจุดไม่ให้นางสื่อสาร ถึงอย่างนั้นนางก็เอ่ยชื่อเขาย้ำไปมาในใจ

“โอ้ ซือฝู... เป็นท่าน เฉิงเซ่าเทียน...ซือฝู ศิษย์เนรคุณได้กลับมาหาท่านแล้ว”

บุรุษสวมหน้ากากตวัดสายตาคมมองมายังเหวินซืออี้อีกครั้ง และไม่ได้แสดงความสนใจต่อนาง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ