บทที่ 12 ความเจ็บปวด

เสียงถามขรึมดุนั่นทำให้รัชนินท์คลี่ยิ้มกว้าง เดินเข้าเบียดตัวลงนั่งข้างๆ ร่างหนาเท่านั้นไม่พอเธอยังสอดมือเข้าโอบกอดตัวเขาแน่นตาปรายมองบนโต๊ะกระจกใสมีกระป๋องเบียร์ที่เปิดไปแล้วสามกระป๋อง

พี่ชายของเธอ สามสี่เดือนจะแวะมาหาสักครั้ง แต่เชื่อเถอะว่า เธอไม่เคยคลาดสายตาจากเขาหรอกตลอดหกปีมานี้

“ทรายไปฟิตเน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ