บทที่ 38 Chapter 38 เพื่อนคุณธาม

อรนลินทรงตัวได้แล้วจะถอยห่างหากฝ่ามือที่แนบบั้นเอวกลับกดไว้ เธอเงยหน้ามอง จังหวะเดียวกับที่เขาหันมากวาดมองไปทั่วร่างกายราวกับจะหาร่องรอยอะไรสักอย่าง ใจดวงน้อยกลับเต้นไม่เป็นจังหวะเพราะแววตาเย็นชาคู่นั้นอ่อนแสงลงมาก

“ไม่เจ็บนะ”

“ไม่ค่ะ”

“เล่นอะไรไอ้เอิร์ทเดี๋ยวตกบันไดตายห่าหรอกมึง”

เสียงใครอีกคนด...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ