บทที่ 96 Chapter 96 บทลงทัณฑ์

วสุตาเบิกถลน ไม่คาดคิดเช่นกันว่า เพื่อนที่เคยเกรงอกเกรงใจคนจะเปลี่ยนไปขนาดนี้ ขนาดที่เขาไม่สามารถเอารัดเอาเปรียบได้อีก

“มึงเริ่มรู้จักกลัวตายเป็นแล้วสิ”

“มึงมันไม่ใช่คน”

“อันที่จริงกูตั้งใจเก็บมึงไว้ตอนเก็บงาน แต่มึงมันสันดานเสีย”

“จะฆ่าก็ฆ่ากูเลย พ่อกูไม่ปล่อยมึงลอยนวลแน่”

“ทำไมมึงไม่คิดว่ากูจ...