บทที่ 19 สารหล่อลื่น

“อาไวทย์พอค่ะ หยุดก่อน  ซี้ด… พอ… หยุด… อื้อ… หนูหน่อยไม่ไหว ซี้ด… อื้อ… ไม่ไหว… อาไวทย์… อื้อ…”

หนูหน่อยครวญครางในทุกจังหวะที่ดอกไม้บอบบางถูกรุกล้ำ ร่างของหล่อนเบาราวล่องลอยได้ หล่อนทั้งสุข เสียว อัดอั้นจนอยากจะกรีดร้องซ้ำๆ เพราะอาไวทย์ไม่ยอมหยุดเล่นลิ้น

เสียงหล่อนร่ำร้องให้เขาหยุดไม่ต่างจากแรงกร...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ