บทที่ 42 กุหลาบแสนสวย

“อ๊ายยยยย... น้าปัถย์...”

หล่อนสะท้าน อ้าปากค้าง สลับกับพ่นลมหายใจออกจากปากจากจมูก หล่อนรับความรู้สึกนี้ไม่ไหว น้าปัถย์ทำให้หล่อนเสียจริต

“น้าปัถย์... อื้อ... น้ำ... น้ำ... อื้อ...”

นึกไม่ออกว่าต้องพูดว่าอะไร นึกไม่ออกว่าควรพูดคำไหน รู้แต่หล่อนอยากบอกเขาว่าหล่อนไม่ปกติ หล่อนใกล้จะควบค...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ