บทที่ 44 ใจมันรักไปแล้ว

‘อา... อร่อยเหลือเกิน...’

น้ำว้ากรีดร้อง แต่เขาอร่อยเหลือเกิน รสอร่อยหวานลิ้นเอ่อซึมออกมามากตามจังหวะลิ้นจาบจ้วง เขายิ่งชอนปลายลิ้นลงลึก น้ำหวานก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นๆ ไม่สิ้นสุด ลิ้นสากจึงสอดลึกตวัดเอาหยาดหยดแห่งความหวานมากลืนกินให้มากที่สุด เพราะรสชาติหวานลิ้นแบบนี้เขาจะกินไม่เหลือ ไม่ยอม...