บทที่ 49 จนกว่าจะแต่งงานกัน

สายตาระห้อยหาของน้ำว้ายิ่งทำให้เขาต้องสะกดตัวเองให้นิ่ง นึกโทษตัวเองที่น่าจะโทรเรียกหมอไวทย์กับหนูหน่อยให้มาที่นี่ตอนนี้ ไม่ควรปล่อยตัวเองให้อยู่ในสถานการณ์ล่อแหลม แต่เขาต้องอธิบายให้น้ำว้าเข้าใจ

ปัถย์ประคองร่างของน้ำว้าให้หันมาทางเขา กระชับไหล่แบบบางอ่อนโยน มองลึกเข้าไปในแววตาประหม่า

“น้ารักน้ำนะ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ