บทที่ 70 หนูอดทนได้

เอื้อมดาวบิดกายไปมาคล้ายกำลังอยู่ในเรือช่วงฤดูมรสุม เขากำลังทำให้หล่อนสำลักความซ่านเสียวจนหัวหมุน

“คุณปูรณ์... อื้อ... คุณปูรณ์ขา...”

เอื้อมดาวยังคงครวญครางไม่ได้ศัพท์ เพราะความร้อนวูบวาบจากฝ่ามือของเขาแตะต้องลงที่ส่วนใด หล่อนก็ผวาเข้าหาเขาทั้งตัว และตอนนี้คุณปูรณ์กำลังทำให้หล่อนสั่นเป...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ