บทที่ 245

วิลเลียมชะงักไปครู่หนึ่ง เขาเหลือบมองเกล็นด้วยสายตาที่ยากจะอ่านออก

“เฮ้ ไม่ต้องมองผมแบบนั้นก็ได้ ไม่ใช่ว่าผมชอบเธอหรืออะไรหรอกนะ ผมก็แค่สงสัย เธอน่ะ... ไม่เหมือนใคร ในบรรดาคนที่ผมเคยเจอมา เธอเป็นคนแรกที่โดดเด่นขนาดนี้”

เกล็นนึกถึงพฤติกรรมปกติของอมีเลีย “ใช่ เธอเป็นคนที่คาดเดาไม่ได้เลยจริงๆ พอต้องร...