บทที่ 25

อมีเลียชักมือกลับตามสัญชาตญาณและส่ายหน้าอย่างรู้สึกอึดอัด

เธอยังไม่ชินกับการถูกเนื้อต้องตัวแบบนี้

แววตาของเอวาฉายแววผิดหวังอยู่ครู่หนึ่ง แต่เธอก็ฝืนยิ้มให้อมีเลีย “ก็ได้จ้ะ ไว้คราวหน้าแล้วกันนะ”

“คุณแม่คะ ดอกไม้ในสวนยังไม่ได้รดน้ำใช่ไหมคะ ให้หนูไปช่วยรดน้ำดีไหมคะ”

ดวงตาของเอวาเป็นประกาย ดูเหมือน...