บทที่ 10
บรรยากาศน่าขนลุก ญาสุมินทร์ไม่กล้าหันไปมอง เธอแค่รอให้ชายที่อยู่ข้างหลังเธอระเบิดอารมณ์
ผ่านไปนาน เธอได้ยินคำพูดเย็นชาดังขึ้น “ตามผมไปที่ห้อง”
เธอตามเขาขึ้นไปชั้นบนและเข้าไปในห้อง เขาถอดชุดโยนลงบนเตียงด้วยความโกรธ แล้วหันกลับมาพูดว่า "นี่คุณอยากรู้เรื่องของผมมากขนาดนั้นเลยเหรอ"
ญาสุมินทร์สูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วตอบตามจริงว่า “ก็นิดหน่อย”
“ทำไมคุณถึงอยากรู้เรื่องของผม” เขาเลิกคิ้ว “คุณแอบรักผมงั้นเหรอ”
"เปล่าซะหน่อย!" ญาสุมินทร์ปฏิเสธทันควัน
เศรษฐเสถียร ศรีอมรรัตน พ่นลมหายใจ “ดีแล้วที่คุณไม่ได้หลงรักผม ผมเตือนคุณไว้เลยว่า การที่คุณหลงรักผม ก็เหมือนหลงรักปีศาจ หากคุณสามารถผ่านความทุกข์ในนรกได้ งั้นก็เชิญคุณอยากรู้เรื่องของผมต่อไป"
“คนเราอยากรู้อยากเห็นก็ไม่เห็นจะแปลกตรงไหน ไม่ได้แปลว่าฉันมีใจให้คุณสักหน่อย ไม่มีใครรู้อนาคตหรอก ไม่แน่ คุณอาจจะเป็นคนที่ตกหลุมรักฉันก่อนก็ได้!”
“ผมนี่นะ จะตกหลุมรักคุณ?” เศรษฐเสถียรหัวเราะเยาะราวกับได้ยินเรื่องตลกที่ไร้สาระที่สุดในโลก “ผมรู้ว่าคุณน่ะมั่นใจในตัวเองสูงตั้งแต่ครั้งแรกที่เราพบกัน แต่คุณมั่นใจเกินไปหรือเปล่า คุณคิดว่าคุณเป็นนางฟ้าเหรอ”
ญาสุมินทร์ยังคงนิ่งเฉย ตอบว่า “ฉันไม่ใช่นางฟ้า แต่ไม่มีใครเคยบอกว่าปีศาจต้องรักนางฟ้า มันก็มีความเป็นไปได้ที่ปีศาจจะตกหลุมรักปีศาจด้วยกัน”
แม้ว่าเธอจะมีหน้าตาเหมือนนางฟ้า แต่เธอ ญาสุมินทร์ เป็นผู้หญิงที่มีเลือดปีศาจไหลเวียนอยู่ในตัวเธออย่างล้นเหลือ
ดวงตาของเศรษฐเสถียรเปล่งประกายด้วยความประหลาดใจ ขณะที่เขากำลังจะพูดอะไรบางอย่าง โทรศัพท์ของญาสุมินทร์ก็ดังขึ้น เธอก้มหน้าลงเหลือบมองเบอร์โทรศัพท์ จากนั้นจึงแอบเข้าไปในห้องลับของเธออย่างเงียบๆ
"สวัสดีค่ะ"
"ญาสุมินทร์ ทำไมวันนี้เธอไม่กลับบ้านล่ะ พ่อเธอกับฉันรอเธอมาทั้งวันแล้ว!”
น้ำเสียงของดารณีร่าเริง เห็นได้ชัดว่าประชดประชัน นั่นทำให้ใจของญาสุมินทร์ห่อเหี่ยว
“การแต่งงานดำเนินไปอย่างเร่งรีบ ฉันไม่มีเวลาขอลาเลย วันนี้ฉันก็ไปทำงาน” ญาสุมินทร์ตอบกลับ
“ อ๋อ งั้นหรอกเหรอ ถ้าอย่างนั้น เธอคงจะกลับมาวันหลัง เธอจะมาเยี่ยมพวกเราใช่ไหม” ดารณีถาม
เห็นได้ชัดว่าเป็นการยั่วยุ ดารณีรู้ว่าญาสุมินทร์จะไม่ได้อยู่อย่างสุขสบาย เธอจึงจงใจสร้างความยุ่งยากให้กับญาสุมินทร์
“แน่นอนค่ะ อาทิตย์นี้ฉันกับคุณเศรษฐเสถียรจะกลับไปเยี่ยม”
เธอย้ำว่าเธอจะมากับเศรษฐเสถียร ดารณีอยากจะเห็นเธอหลอกตัวเองมาตลอด แต่ญาสุมินทร์จะไม่ปล่อยให้เธอทำสำเร็จ จากนี้ไป เธอจะไม่ยอมอ่อนแอต่อหน้าดารณีอีกต่อไป
ญาสุมินทร์สูดหายใจเข้าลึก ๆ หลังจากวางสาย เธอเปิดประตูออกไปจากห้องลับ
“มาพนันกันเถอะ” เธอพูดหลังจากหายใจเข้าลึกๆ
เศรษฐเสถียรกำลังมองออกไปนอกหน้าต่างบานใหญ่ เขาหันกลับมาถามด้วยความงุนงง “พนัน?”
“คุณไม่รักผู้หญิงใช่ไหม”
"ใช่"
“ถ้าอย่างนั้นคุณคงไม่มีใจให้ผู้หญิงใช่ไหม”
“ใช่ แล้วไง”
"งั้นมาพนันกัน" ญาสุมินทร์เข้าหาเขา “มาพนันกันว่าฉันจะสามารถเอาชนะอารมณ์ของคุณได้หรือไม่”
เศรษฐเสถียรยิ้มเยาะ “คุณกำลังจะยั่วผมด้วยการถอดเสื้อผ้าเหรอ” เขาถาม.
“ฉันไม่ทำตัวต่ำขนาดนั้นหรอกค่ะ”
"แล้วคุณคิดจะทำอะไร"
“คุณไม่ต้องกังวลเรื่องนั้นหรอก ฉันท้าคุณแล้ว”
“มั่นใจแค่ไหนว่าจะชนะ”
"ฉันมั่นใจว่าจะชนะแน่นอน"
เศรษฐเสถียรงอแขนตัวเอง ช่างเป็นผู้หญิงที่น่าสนใจจริงๆ เขาพูดต่อว่า "เพราะอะไรถึงมั่นใจนัก"
ญาสุมินทร์ยังคงเงียบ
“เราพนันกันก็ได้ แต่ผมอยากให้คุณรู้ว่า ถ้าคุณแพ้ คุณควรจะถูกทำโทษ" เศรษฐเสถียรรำพึง
“ถ้าฉันแพ้ ฉันจะไป” ญาสุมินทร์ตอบสั้น ๆ
ญาสุมินทร์พูดสิ่งที่อยู่ในใจอย่างรวบรัด
“แล้วถ้าคุณชนะล่ะ คุณต้องการให้ผมทำอะไร” เศรษฐเสถียรถาม
เศรษฐเสถียรรู้ดีว่าเธอจะไม่พนันโดยไม่มีเหตุผล มันต้องมีอะไรอยู่เบื้องหลังแน่ๆ
“ถ้าฉันชนะ อาทิตย์นี้เราจะไปเยี่ยมครอบครัวของฉันด้วยกัน”
