บทที่ 112

“ถ้าฉันลงเขาเองได้ เมื่อคืนฉันจะไม่มาที่นี่ ถ้าเราต้องลงจากภูเขา เราจะไปด้วยกันนะและถ้าต้องรอก็รอไปด้วยกัน” "

“งั้นก็ไม่ต้องพูดต่อ งั้นต้องอดทนรอ”

ญาสุมินทร์ จ้องมองท้องฟ้าด้วยความมุ่งมั่นแน่วแน่ เธอเชื่อว่าเธอจะได้เห็นไดมอนด์สโนว์ในตำนานได้ในครั้งนี้

เช้าผ่านไปอย่างรวดเร็วเศรษฐเสถียรถามเธออย่างเศร้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ