บทที่ 122

“ฉัน?เหรอ ฉันสบายดี”

เมื่อคิดถึงแอบิเกล ธารวนา ร่องรอยของความโศกเศร้าก็แวบผ่านดวงตาของญาสุมินทร์

แอบิเกลเป็นเหมือนหนามในหัวใจของเธอ เธอจะรู้สึกแย่มากเมื่อนึกถึงเธอ

“จริงเหรอ? ฉันได้ยินมาว่าคุณไม่ค่อยสบายเท่าไหร่”

"ใครบอกคุณแบบนั้น?

นอกจากเธอแล้ว ญาสุมินทร์ ยังนึกไม่ออกว่าจะมีใครบอกสาครอีก

"ใช่"

“อย่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ