บทที่ 190

บนยอดเขาที่มีลมหนาวพัดมา มีร่างบางยืนอยู่หน้าสุสานที่รกร้างและว่างเปล่า

เมื่อญาสุมินทร์ระลึกได้ว่าเวลาสองปีเต็มแล้วตั้งแต่ที่เธอไปเยี่ยมแม่ครั้งสุดท้าย หัวใจของเธอก็เต็มไปด้วยการตำหนิ ความรู้สึกผิด ความโศกเศร้า และความสิ้นหวัง...

ญาสุมินทร์ วางช่อดอกไม้ไว้ข้างหน้าหลุมฝังศพแล้วคุกเข่าลง “แม่ หนูกลับม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ