บทที่ 20 20

วิลเลียมเลื่อนหน้าลงต่ำไปยังซอกคอหอมพร้อมสร้างรอยรักแสดงความเป็นเจ้าของไว้จนทั่วลำคอขาว ฝ่ามือใหญ่เลื่อนสัมผัสต้นขาเนียน ก่อนจะเลื่อนขึ้นสูงไปถึงอันเดอร์แวร์ลูกไม้ ทว่าก่อนที่นิ้วเรียวยาวจะสอดเข้าสัมผัสพื้นที่สงวน ข้าวปั้นก็จับข้อมือใหญ่เอาไว้แน่น

“หยุดเถอะ นะคะ” เสียงหวานอ้อนขอ

วิลเลียมหน้าแดงก่ำ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ