บทที่ 27 27

ข้าวปั้นพยายามแกะมือใหญ่ที่กำลังเลื้อยไปมาบนเนื้อตัวของเธอพร้อมกับยกมือขึ้นปิดปากที่ก้มลงไล่จูบทั่วใบหน้าจนเหนื่อยหอบ คนตัวโตก็ไม่มีท่าทีว่าจะยอมหยุด จึงโผเข้ากอดคอแกร่งไว้แน่น แนบเนื้อตัวเข้าจนชิด ไม่ให้วิลเลียมได้แกล้งเธออีกต่อไป

“ผมหายใจไม่ออก คงต้องหาคนผายปอด” สิ้นเสียงทุ้มข้าวปั้นก็คลายแรงกอดร...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ