บทที่ 29 29

ข้าวปั้นมองวิลเลียมหน้าแดงก่ำ ความปรารถนาที่รอการปลดปล่อยยังรุมเร้าเธออยู่จนทรมานและสุขในเวลาเดียว ร่างบอบบางขยับลุกขึ้นนั่งก่อนจะยอมคลานเข้าไปหาวิลเลียมที่นั่งเหยียดขายาวจนสุด สายตาเจ้ากรรมเหลือบไปเห็นความดุดันที่ซุกซ่อนอยู่ใต้ชั้นในชายสีขาว ขนาดของมันทำให้ข้าวปั้นต้องกลืนน้ำลายเหนียว ๆ ลงคอก่อนจะข...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ