บทที่ 46 46

วิลเลียมพูดพร้อมส่งสายตาแพรวพราวให้ข้าวปั้นที่นั่งหน้าแดงก่ำ ฝ่ามือใหญ่ยกขึ้นลูบไล้ตามสีข้างแล้วหยุดทำปูไต่จากแขนขึ้นไปยังหัวไหล่ของข้าวปั้น ตบท้ายด้วยการขยิบตาเป็นเชิงยั่วให้หญิงสาวเขินอายมากยิ่งขึ้น

ข้าวปั้นนั่งฟังคำตอบของวิลเลียมแล้วหัวใจก็เต้นแรง ความสุขมากมายที่ได้ยินคำตอบของวิลเลียมทำให้ข้าวป...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ