บทที่ 22

เมื่อได้ฟังคำอธิบายของเธอ เอเดนก็ยิ่งทวีความโกรธเกรี้ยว “พอได้แล้ว! จากนี้ไป อย่าเข้ามายุ่งเรื่องของตระกูลอีก”

ใบหน้าของอะมีเลียซีดเผือด เธอคว้าแขนของเอเดนพลางอ้อนวอน “คุณพ่อคะ หนูรู้ว่าหนูทำผิดไปแล้ว ได้โปรด ยกโทษให้หนูสักครั้งนะคะ”

เอเดนสะบัดมือเธอออกอย่างรำคาญ เขามักจะให้ความสำคัญกับความสงบสุขใ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ