บทที่ 64

กว่าเจมส์จะกลับถึงบ้านก็เป็นเวลาเช้ามืดแล้ว

ในห้องมีเพียงแสงสลัวจากโคมไฟตั้งพื้นดวงเดียว เอมิลี่ฟุบอยู่บนที่วางแขนของโซฟา หลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

แสงสีส้มอันอบอุ่นส่องกระทบใบหน้าของเธออย่างนุ่มนวล ขนตาของเธอทอดเงาเป็นรูปพัดเล็กๆ ที่สั่นไหวเบาๆ ตามจังหวะลมหายใจ

เจมส์มองเธอด้วยความรักใคร่ ก่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ