บทที่ 48 ข้าต่างหากที่เป็นพี่

ท่ามกลางหิมะที่ตกลงมาไม่ขาดสาย ต้าฟงไม่ได้สนใจด้วยซ้ำว่าใครจะนั่งสบายหรือจะร่วงลงมายังไง มันยังคงตั้งหน้าตั้งตาลากเกวียนวิ่งจนสุดกำลัง จะมามัวชักช้าไม่ได้ชีวิตนายหญิงและคุณชายน้อยสำคัญมาก ตอนนี้หมอตำแยที่นั่งมาบนเกวียนเริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไม พ่อหนุ่มคนนี้ถึงได้บอกให้นางหาที่จับให้แน่น ๆ

ยายเฒ่าหูหมอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ