บทที่ 41 chapter 41

“เอาสิ” ท้าทายคิ้วข้างหนึ่งเลิกขึ้นสูง ทาบฝ่ามือบนแผ่นหลังแบบบาง “ถ้าเธอคิดว่าจะร้องออกไปได้ honey”

“อุบ!!” เสียงร้องเรียกกลายเป็นกระอึกกระอักเมื่อถูกปากอิ่มถูกประกบ

“อือ...ไม่นะ” ตากลมโตเบิกกว้าง แพหนังตายาวงอนแทบไม่กะพริบ หัวใจเต้นกระหน่ำรัวเร็ว เมื่อรับรู้ถึงร่างกายลอยละลิ่วไปนอนราบบนโต๊ะตัวให...