บทที่ 67 chapter 67

“ไม่จำเป็น” มิโอเดรกเอ่ยอย่างไม่มีเยื่อใย หักพวงมาลัยรถเลี้ยวเข้าไปจอดในบ้านหลังใหญ่ “เธอเองก็เจ็บอยู่ ไปพักผ่อนเถอะ” เอ่ยปากทั้งที่รถยังจอดไม่สนิทด้วยซ้ำ กรามหนาขบกัดฟันจนแน่น ประกายในดวงตาวาววับแข็งกร้าวลุกโชนด้วยเพลิงไฟ เจ็บตัวแค่นี้ไม่ระคายผิวเขาหรอก แต่เจ็บใจที่ถูกหยามหน้ามากกว่า ยังไงต้องเอ...