บทที่ 17 เธอรักษาฉันเท่านั้น

เฮนรี่ยืนอยู่ตรงนั้น ราวกับปรากฏตัวขึ้นจากอากาศธาตุ

เขาไม่ได้มองใครอื่น สายตาของเขาจับจ้องตรงไปยังโซเฟีย ดวงตาของเขาดำสนิทราวกับห้วงน้ำลึก สันกรามขบแน่นด้วยความตึงเครียด และบรรยากาศรอบตัวเขาก็หนักอึ้งจนทำให้ทุกคนที่อยู่ใกล้ๆ ต้องเงียบเสียงลง

โซเฟียเงยหน้าขึ้น หัวใจของเธอเต้นผิดจังหวะไปอย่างไม่มีสา...