บทที่ 170 วิกฤตในทะเล

โซเฟียพยายามบังคับตัวเองให้สงบลง ข่มความหวาดกลัวที่กำลังกัดกินอยู่ในอก

ความกลัวไม่ได้ช่วยอะไรเลย เธอต้องหาทางรอดด้วยตัวเอง

เธอส่งเสียงอู้อี้ผ่านผ้าที่อุดปาก บิดตัวเป็นสัญญาณว่าต้องการจะพูด

ชายรอยสักขมวดคิ้ว มองเธอไม่ต่างอะไรกับลูกแกะที่รอวันถูกเชือด เขาพยักหน้าให้ชายร่างกำยำถอดผ้าออกจากปากเธอ

เม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ