บทที่ 40 เราไม่ใช่คนชนิดเดียวกัน

คลาร่ายืนอยู่ที่ประตู ทุกถ้อยคำที่เอ่ยออกมาล้วนอ่อนโยนอย่างจงใจ

เธอตั้งใจมาที่นี่พร้อมกับปิ่นโตเก็บความร้อนในมือ

ช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมานี้โซเฟียโดดเด่นในบริษัทมากเกินไปแล้ว เธอต่างหากที่กำลังอุ้มท้องทายาทของตระกูลมิลเลอร์ ถึงเวลาแล้วที่จะต้องสั่งสอนให้โซเฟียรู้สำนึกถึงที่ต่ำที่สูงเสียบ้าง

แต่ในห้...