บทที่ 76 ความโลภที่ไม่อิ่มตัว

โซเฟียเงยหน้าขึ้นมองคนสองคนที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อแม่เพียงในนาม ร่องรอยความอบอุ่นสุดท้ายในดวงตาของเธอดับมอดลงจนสิ้น

“ไม่ได้เด็ดขาด” ท่าทีของเธอแน่วแน่ น้ำเสียงนิ่งสงบดั่งผิวน้ำ “หุ้นพวกนั้นคุณย่าทิ้งไว้ให้ฉัน มันคือความรักที่คุณย่ามีให้ฉัน และจะไม่มีใครได้แตะต้องมัน!”

“พูดแบบนี้ได้ยังไง!”

เบียงก้าขอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ