บทที่ 37 ตอนที่ 37

“ปล่อย” รัญชน์ส่งเสียงสั่งเขาเบาหวิวไร้พลังต่อต้าน ทั้งที่ใจอยากต่อต้านและอาละวาดเขามากว่าแค่สั่งเขาเบาๆ สิ่งที่เธอคิดได้ ส่งให้อวัยวะเบื้องล่างกระตุกทันที

“โอ๊ย...” ชั่วพริบตา เสียงร้องโหยหวนดังขึ้น รัญชน์กระทุ้งเข่าตรงจุดมังกรน้อย มังกรตัวใหญ่เจ็บร้าวไปถึงหัวใจแกร่ง โย่งกายขึ้นกอบกุมลูกชายสุดที...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ