บทที่ 104 สมคิด 7

วาบนั้นผมกัดฟันแข็งใจ พยายามเอื้อมมือไปข้างหน้า ตั้งใจคว้ามือถือ เพื่อโทร.ขอความช่วยเหลือ

ทว่าไม่ทันแตะตัวเครื่องด้วยซ้ำ ร่างของผมก็ถูกประคองขึ้น กลิ่นกายหอมอ่อนๆ ลอยเข้ามาใกล้ๆ มันให้ความอบอุ่น และรู้สึกปลอดภัย

คนที่มาประคองผมไว้คือสมคิด ผมไม่ได้ฝันไป เขาอยู่กับผมในตอนนี้

แต่เขาไม่ได้ยิ้มให้ผม ใ...