บทที่ 7 ตอน แสงตะวันของหัวใจ/4
“หนูยินดีช่วยเหลือค่ะ คุณยายมากับกรุ๊ปทัวร์หรือเปล่าคะ หนูเห็นไกด์กำลังตามหาสมาชิกกรุ๊ปทัวร์อยู่ตรงโน้นค่ะ ดูเหมือนรถกำลังจะออก” แม่หนูน้อยบอก
“โอ้ ฉันต้องไปแล้ว ขอบใจอีกครั้งนะแล้วพบกันใหม่นะ” หญิงชราได้ยินแบบนั้นก็รีบขอตัวจากไป
“ขอให้สนุกนะคะ”
โรซี่โบกมือให้ ก่อนจะหันมายังเด็กต้นเรื่องสองคน เริ่มต้นอบรมเด็กทั้งสองทันที
“หนูยินดีช่วยเหลือค่ะ คุณยายมากับกรุ๊ปทัวร์หรือเปล่าคะ หนูเห็นไกด์กำลังตามหาสมาชิกกรุ๊ปทัวร์อยู่ตรงโน้นค่ะ ดูเหมือนรถกำลังจะออก” แม่หนูน้อยบอก
“โอ้ ฉันต้องไปแล้ว ขอบใจอีกครั้งนะแล้วพบกันใหม่นะ” หญิงชราได้ยินแบบนั้นก็รีบขอตัวจากไป
“ขอให้สนุกนะคะ”
โรซี่โบกมือให้ ก่อนจะหันมายังเด็กต้นเรื่องสองคน เริ่มต้นอบรมเด็กทั้งสองทันที
“มาคัส โจเอล พวกนายสองคนแย่มาก แถวนี้ไม่ใช่ที่วิ่งเล่นนะ โชคดีเท่าไหร่แล้วที่คุณยายไม่บาดเจ็บ”
“ยายแก่นั้นเดินเกะกะเอง พวกฉันเลยชนนะสิ” โจเอลไม่ยอมรับความผิด
“ใช่ เดินขวางทาง ไม่รู้จักหลบ ถูกฉันชนแค่นี้ไม่เจ็บมากหรอก ไม่เห็นเดือดร้อนอะไรเลย” มาคัสสนับสนุนเพื่อน
“พวกนายสองคนนี่นิสัยไม่ดีเลย ทำผิดไม่ยอมรับผิด ทำตัวเหมือนอันธพาล”
โรซี่ต่อว่าอย่างเหลืออด หนูน้อยถูกมารดาสอนเรื่องมารยาทต่อผู้อื่น และอบรมให้รู้จักความรับผิดชอบตั้งแต่เล็กๆ จึงทนไม่ไหวเมื่อเห็นเด็กสองคนทำตัวไม่ดี
“อันธพาลเรอะ ยายเด็กไม่มีพ่อ” โจเอลยกเรื่องนี้มาล้อเลียน
ใครๆ บนเกาะแห่งนี้ ต่างรู้ว่าอลิชาแม่ของโรซี่เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว โรซี่น้อยจึงถูกเด็กๆ คนอื่นล้อเลียนว่าเป็นลูกไม่มีพ่อ แม่หนูน้อยหน้าตึงทันที
“เด็กทุกคนมีพ่อแม่ ฉันไม่ได้เกิดมาจากกระบอกไม้ไผ่ เหมือนยอพระกลิ่นสักหน่อย”
แม่หนูน้อยเถียงกลับ ยกเอานิยายพื้นบ้านไทยเรื่องยอพระกลิ่น ที่คุณตาเล่าให้ฟังมาเปรียบเทียบ แม่ลิชของเธอชอบเล่านิทานเจ้าหญิงให้ฟัง ส่วนคุณตาพัชรก็มักจะเล่านิทานพื้นบ้านของไทยให้หลานฟัง โรซี่น้อยชอบฟังนิทานจดจำได้ทุกเรื่อง
“ยอพระกลิ่นบ้าบออะไร ฉันไม่รู้จัก ถ้าเธอมีพ่อแล้วพ่อของเธออยู่ที่ไหน” มาคัสยังไม่เลิกล้อเลียน
“พ่อของฉันอยู่ที่ไหนสักที่บนโลกใบนี้แหละ แค่พ่อยังตามหาฉันไม่เจอ”
โรซี่น้อยโต้คืน หัวใจปวดหนึบกับคำล้อเลียนนั้น เธอมีแม่ลิชกับคุณตาพัชร ส่วนพ่อคือใครไม่รู้ ชื่ออะไรก็ไม่รู้ แม่หนูเคยถามผู้เป็นแม่ คำตอบที่ได้คือพ่ออยู่ไกลมาก วันหนึ่งพ่อจะกลับมาหาโรซี่ แม่หนูจึงชอบมาที่ท่าเรือแห่งนี้ หวังว่าวันหนึ่งจะได้พบพ่อ
“อย่ามาอ้างมั่วๆ เลย ยายเด็กไม่มีพ่อ แม่เธอเป็นโสเภณี เธอเลยไม่มีพ่อ”
โจเอลส่ายหน้าไม่เชื่อ เด็กชายลามปรามไปถึงแม่ของหนูน้อย จำคำพูดของพี่สาวมาด่าว่าอย่างคะนองปาก พี่สาวของเขาบอกว่าอลิชาแม่ของโรซี่เป็นผู้หญิงแพศยา ชอบหลอกให้ผู้ชายหลงรัก แฟนของพี่สาวเขาก็เคยหลงรักแม่ของโรซี่มาก่อน
“ไอ้ปากตูด อย่ามาว่าแม่ลิชนะ ไอ้คนปากเน่า”
แม่หนูน้อยด่าคืนด้วยคำหยาบที่แกไม่ค่อยถนัด ส่งผลให้เด็กชายโมโหขึ้นมา
“ปากดีแบบนี้ต้องสั่งสอน”
โจเอลตรงเข้ามาดึงหางเปียของโรซี ส่วนมาคัสก็ทำแบบเดียวกันกับเปียอีกข้าง แม่หนูน้อยถูกเด็กสองคนรุมรังแกก็เริ่มต่อสู้ โดยการเตะหน้าแข้งเด็กชายทั้งสองจนร้องโอดโอยล้มลงกับพื้น
“พวกนายมันนิสัยไม่ดีเลย” แม่หนูน้อยกอดอกพลางตำหนิ
“ยายเด็กไม่มีพ่อ กล้าทำแบบนี้กับพวกฉันเหรอ”
มาคัสกับโจเอลรีบลุกขึ้นมา ทำท่าจะเข้าไปจัดการแม่หนูโรซี่ตัวแสบอีก แต่ยังไม่ทันได้เข้าใกล้ คอเสื้อของพวกเขาสองคนก็ถูกใครคนหนึ่งจับหิ้วจนเท้าลอยจากพื้น เมื่อหันไปมองก็ต้องย่นคอด้วยความกลัว สายตาของผู้ชายร่างใหญ่ช่างดุกร้าวน่ากลัวหลือเกิน
“เป็นผู้ชายรังแกเด็กผู้หญิงแบบนี้ ไม่ไหวนะไอ้หนู”
ริคคาโด้ทนเห็นแม่หนูน้อยถูกรังแกไม่ได้จึงเข้ามาช่วย เอริกตามมาสมทบ ทนายความหนุ่มเอานิ้วจิ้มหน้าผากเด็กสองคน
“รู้ไหมว่ารังแกคนอื่นแบบนี้ มีความผิดนะ”
“เราสองคนไม่ได้รังแก ก็ยายโรซี่มาด่าเรานี่” มาคัสเถียง
“ใช่ ยายเด็กไม่มีพ่อนี่ ด่าเราก่อน” โจเอลโยนโทษให้โรซี่น้อย
“อย่ามาโกหก ฉันเห็นเหตุการณ์ตั้งแต่ต้น พวกนายสองคนตัวแค่นี้ริเป็นอันธพาลแล้วหรือ”
ริคคาโด้ยื่นหน้าไปจ้องเด็กชายทั้งสองทีละคน ทำเอาเด็กทั้งคู่ย่นคอด้วยความกลัว
“ปล่อยพวกเรานะ ไม่อย่างนั้นถ้าพ่อฉันมา พ่อฉันจะฆ่านายแน่ พ่อฉันเป็นลูกน้องท่านนิโคลัสผู้ยิ่งใหญ่นะ”
มาคัสยกพ่อขึ้นมาอ้าง พ่อของเขาทำงานให้ท่านนิโคลัส เบตาโทรี่ หัวหน้าแก๊งไทก้าซานโตนี่ เขาคิดว่าพ่อของเขาเก่งมาก ใครๆ ระแวกหมู่บ้านต่างพากันเกรงใจพ่อ เด็กชายจึงทำตัวเกเรโดยไม่กลัวใคร
“แน่จริงก็ไปฟ้องพ่อแกเลยเจ้าหนู บอกให้มาหาฉันได้ทุกเวลา”
ริคคาโด้แค่นยิ้มหยัน ก่อนจะโยนเด็กสองคนลงพื้น ปล่อยให้วิ่งหนีไป แล้วหันไปมองแม่หนูตัวน้อยด้วยแววตาอ่อนแสงลง
“เจ็บหรือเปล่า”
เขาเอามือลูบผมที่ฟูยุ่งให้แม่หนู รู้สึกเอ็นดูหนูน้อยคนนี้ขึ้นมา เมื่อครู่เขาเห็นท่าทางเก่งกล้าของแม่หนูคนนี้แล้วชอบใจ
ตัวเล็กเท่ามดแต่กล้าหาญไม่ยอมให้คนรังแก เท้าน้อยๆ เตะหน้าแข้งเด็กชายตัวโตกว่าสองคนจนล้ม แถมยังไม่วิ่งหนี
ยืนด่าเจ้าอันธพาลเด็กฉอดๆ แบบไม่กลัวเกรง สร้างความประทับใจให้เขามาก
