บทที่ 112 บทส่งท้าย [2]

ฉันยืนยิ้มรอจนคุณคิราวะเดินมายืนข้างๆ ซึ่งถึงแม้เขาจะทำหน้าขรึมมาดมาเฟียตามปกติแต่ในแววตากลับเป็นประกายวิบวับแถมมุมปากยังมีรอยยิ้มที่ทำให้เขาดูน่ารักขึ้นตั้งเยอะ

“ไปกันเล้ยยย”

ถ้าบอกว่าตั้งแต่เกิดมาวันนี้เป็นวันที่ความสุขมาก ทุกคนจะเชื่อฉันมั้ยนะ เชื่อเถอะ ฉันกำลังรู้สึกแบบนั้นจริงๆ

“ซุปหัวหอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ