บทที่ 17 หวั่นไหว

“ผมแค่ป้อนยาคุณ ถ้าฉวยโอกาสมันไม่จบแค่นี้หรอกครับคุณหนูโมนา” เขาเน้นเสียงแล้วสั่งให้แม่บ้านจัดการเก็บถ้วยชามออกไปจากห้อง

“คุณจะนอนที่นี่เหรอคะ?” เธอถามเพราะเห็นเขากำลังเอนกายลงนอน

“ใช่”

คนสวยเลยนั่งมอง ชายหนุ่มสบตา ใบหน้าของโมนามีแต่ความไม่เข้าใจ คำถาม หากยังจ้องเช่นนี้มีแต่จะอันตรายมากขึ้น เธอไม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ