บทที่ 10 เชฟ 5

“ฮิ ๆ ๆ น้องยังไม่อาบน้ำ แต่หอมมาก” เซียงเจียวว่าแล้วเกาะคออีกฝ่ายแน่นราวกับเป็นลูกแมวน้อย ในขณะนั้นชายหนุ่มที่ถูกเรียกว่าลุงผีก็ปีนหน้าต่างพาเด็กชายกลับเข้ามาในห้อง ก่อนพบว่ามีอีกร่างที่เจ้าเนื้อกว่าเซียงเจียว เขากำดาบจีนของเล่นไว้มั่น พอลุงผียืนบนพื้นได้เท่านั้น ดาบในมือก็พุ่งเข้าไปฟันขาชายหนุ่มสามสี่ทีแบบรวดเร็ว

“ย่าห์ ๆ ๆ ตายซะเถอะ ผะ ผีร้าย”

คนตัวโตหัวเราะชอบใจ เด็กคนนี้โหดพอตัว และรู้จักระวังตัว ทั้งไม่ชอบหน้าเขาสักเท่าไร

ผิงกั่วไม่ยอมให้ลุงผีเข้าใกล้ ไม่เพียงแค่นั้น แต่เขายังพยายามจะเข้ามาทำร้ายชายหนุ่มด้วยดาบของเล่นในมืออีกรอบ

คนตัวโตนี้ เขาไม่ชอบใจเลย เพราะแค่เซียงเจียวหน้าเหมือนเขาก็น่ารำคาญที่สุดแล้ว ด้วยมีคนทักผิดบ่อย ๆ แต่ผู้ชายคนนี้กลับมีดวงตา ปาก กับคิ้วหนา ๆ คล้ายเขาและน้องชาย หากอยู่ใกล้กัน แม่กับเยว่จือต้องเรียกผิดคนแน่ๆ

“กู๋กุ่ย ปะ ไป!”

ผิงกั่วยกดาบขู่และทำท่าไล่คนตัวโตอย่างจริงจัง

“เฮียผิง วางดาบลง นี่เห็นไหม ลุงผีมีขนมมาฝากน้องด้วย”

ผิงกั่วส่ายหน้า จากนั้นจึงแยกเขี้ยวขู่ลุงผี ไม่เพียงแค่แยกเขี้ยว แต่เขายังส่งเสียงขู่คำรามด้วย มองดูแล้วคล้ายลูกเสือที่ดุเอาเรื่อง

ชายหนุ่มเห็นท่าทางของเด็กชาย เขาก็คิดหาทางผูกมิตรจึงล้วงเข้าไปในเสื้อ ก่อนจะได้โกโก้แบบแท่งมาหนึ่งอัน มันคือขนมแบบใหม่ล่าสุดที่กำลังโด่งดังและได้รับความนิยม ราคาเกือบสองดอลลาร์ต่อแท่งทีเดียว ซึ่งแน่นอนวาสสองแฝดไม่เคยกินมาก่อน

ผิงกั่วทำหน้าฉงน ทว่าพอเห็นมือใหญ่ ๆ แกะเปลือกขนมออก จมูกเขาก็เริ่มขยุกขยิก มันหอม มีกลิ่นหวาน ๆ ด้วย เขาไม่แน่ใจว่ามันคือสิ่งใด แต่คุ้นว่าคล้าย ๆ ผงโกโก้ที่แม่เคยชงอุ่น ๆ ให้ดื่มตอนเช้า ที่มันทั้งหวานหอมและทำให้อิ่มท้อง แต่รสชาติดังกล่าวหายไปนานแล้ว ยามนี้ที่บ้านมีก็แค่ไข่ต้ม น้ำเต้าหู้ที่เยว่จือไปขอมาจากโรงทาน แล้วก็พวกขนมไข่แข็ง ๆ ที่กินแล้วถ่ายแทบไม่ออก!

“อะไร!” เด็กชายถามเสียงห้วนอยู่สักหน่อย ตอนนี้น้ำลายมันเอ่อท่วมปาก

“โกโก้แบบแท่ง ผิงเกอ... อยากลองชิมไหม”

“มัมมี้ มะ ไม่ให้ กะ กิน” เขาตอบอย่างนั้น เพราะแม่บอกว่าห้ามรับของคนแปลกหน้า พร้อมกำชับให้ระวังให้มาก เพราะอาจถูกหลอกแล้วอุ้มขึ้นรถตู้ ซึ่งเขาจะไม่ได้กลับมาที่บ้านอีก

“แต่ตอนนี้แม่ไม่อยู่ มีแค่ลุงกับเจียวเกอเท่านั้น”

ผิงกั่วเกือบจะเข้าไปแย่งของในมือคนตัวโตที่หน้าเหมือนเขาแล้ว แต่ยั้งใจเอาไว้ทัน แม้จะหิวมาก ทว่าอีกฝ่ายคือคนแปลกหน้า เป็นกู๋กุ่ยที่แม่พยายามไล่อยู่หลายหน แต่สุดท้ายก็ปีนเข้ามานอนในบ้าน ทำตัวเหมือนแมวตัวผู้ที่รักสนุกให้แม่ต้องบ่น ต้องหาที่นอนให้เขา เพื่อซ่อนสายตาคนอื่นอยู่หลายวัน

“ไม่ต้องกลัว เอ้านี่... เจียวเกอคนเก่งจะกินให้ดู” ลุงผียื่นโกโก้แท่งหนึบอีกอันส่งให้เซียงเจียว และเด็กชายแกะอย่างรีบร้อน ก่อนกัดคำโต ๆ โดยแทบไม่ได้เคี้ยว เพราะอยากจะรีบกลืนลงคอ

“ช้า ๆ เจียวเกอ เดี๋ยวติดคอครับ” ลุงผีเตือน ทว่าไม่ทันเสียแล้ว ไม่กี่วินาทีของในมือเซียงเจียวก็หายแวบไปราวกับเล่นมายากล

ยามนั้นผิงกั่วถอนลมหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ท่าทางเขาคิดไม่ตกและกำลังพ่ายแพ้ต่อความหิว

“ผะ ผมกิน ดะ ได้... ไหม”

ความสุภาพและดวงตากลมโตยามแสดงความขอร้องของเขาทำให้ลุงผีใจอ่อนยวบ อันที่จริงหลายวันที่ผ่านมา เขาไม่ว่างจะมาที่นี่ ทว่าสุดท้ายเมื่อแวะมาก็ทราบว่าครอบครัวเล็ก ๆ กำลังประสบปัญหาหนัก แก๊งมังกรซิ่งขู่เรียกเก็บดอกเบี้ย และถึงขั้นทำร้ายเยว่จือ เด็กสาวที่ทั้งซื่อและบริสุทธิ์

และถึงจะรู้เห็นเช่นนั้น แต่อันที่จริงเขาไม่ควรยื่นมือเข้ามาช่วย เพราะผู้หญิงอย่างม่านอวี้อันอวดดี แถมยังรวมหัวกับลุงและป้าของเธอ ร่วมกันหลอกลวงเขา จนทำให้เขาต้องนอนเป็นผักเกือบครึ่งปีในเหตุการณ์ก่อการณ์ร้ายครั้งใหญ่

พอเขาฟื้นตัวก็พบว่าตนมีแผลเป็นที่ข้างแก้มขวา แม้จะรักษาอย่างดี แต่มันก็ยังปรากฏชัดคล้ายหลุมลึกของลักยิ้ม ซึ่งชายหนุ่มไม่ชอบมันเอาเสียเลย เพราะมันทำให้เขาดูเหมือนผู้ชายที่มีความสุขอยู่ตลอด ด้วยการมีลักยิ้มแปะบนใบหน้า! ทั้งที่ความจริงมันคือสิ่งย้ำเตือนให้เขารู้ว่าตนถูกคนในครอบครัวหักหลังผ่านการจัดฉากแต่งงานแสนกระจอกที่ส่งตัวเจ้าสาวที่เขาไม่ต้องการมาให้ ทว่าสุดท้ายเขาที่ถูกมอมทั้งเหล้าและยาก็ขึ้นเตียงกับหญิงสาวแสนนุ่มนิ่มโดยที่เธอไม่ได้ขัดขืน แต่กลับยอมฝืนแสดงบทรักครั้งนั้นแบบโอนอ่อนผ่อนตาม และสุดท้ายทั้งเขาและเธอก็โหยหากันและกันราวกับตกหลุมรักแบบไม่ทันตั้งตัว

เขาสลัดสิ่งที่อยู่ในหัวทิ้ง มองเด็กชายผิงกั่วที่ยื่นมือมารับขนม มือเล็ก ๆ สั่นอยู่สักหน่อย เขาจึงอาสาช่วยแกะเปลือกขนมให้

“อร่อย!”

ผิงกั่วกัดคำเล็ก ๆ พอเขายิงฟันก็เห็นว่าโกโก้แท่งหนึบหนับติดฟันเป็นสีน้ำตาลเข้มจนดูเหมือนว่าเขาฟันหลอ

เซียงเจียวมองมาที่พี่ชาย เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายยังกินไม่หมดก็จ้องเขม็ง อยากขอแบ่งบ้าง

“น้องหิว... เฮียผิง...”

เสียงอ้อนนั้นมาพร้อมการทำตาเป็นประกายวิบวับ ชายหนุ่มไม่ได้เอ่ยสิ่งใด เขารอให้ผิงกั่วเป็นฝ่ายตัดสินใจ ซึ่งแน่นอนคนเป็นพี่ชาย ผิงกั่วหักโกโก้แท่งออกเป็นสองส่วนแล้วยื่นให้เซียงเจียว

“กินด้วยกัน”

ภาพตรงหน้าทำให้คนที่มองอยู่ อดคิดไม่ได้ว่า จะดีเพียงใดหากเด็กชายทั้งสองคนเป็นลูกของเขาจริง ๆ และเขาจะทำให้ฝาแฝด กินอิ่ม นอนหลับสบาย พร้อมวางแผนอนาคตที่ดีให้

บทก่อนหน้า
บทถัดไป