บทที่ 20

พอเอมิลี่เริ่มผ่อนคลาย เธอก็เพิ่งรู้ตัวว่าเธอกำแขนเสื้อของไมเคิลไว้แน่น เธอจึงรีบปล่อยมือทันที

ปลายนิ้วของเธอยังคงจดจำสัมผัสของเนื้อผ้าสูทราคาแพงได้

“ขอโทษค่ะ...” เธอเอ่ยขอโทษพลางก้มมองแขนเสื้อที่ยับยู่ยี่เพราะฝีมือของตัวเอง

ไมเคิลเหลือบมองปลายแขนเสื้อที่ยับของตัวเอง แล้วจู่ๆ ก็เอื้อมมือมาทางเธอ

...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ