บทที่ 28

เสียงของเจ้าหน้าที่ตำรวจดังราวกับฟ้าผ่า

เธอคว้าขอบประตูไว้แน่น นิ้วมือสั่นเทาเล็กน้อย เล็บของเธอแทบจะจิกลงไปในเนื้อไม้

หลังจากคืนแห่งความหวาดผวาที่ข่มตาไม่ลง ในที่สุดฝันร้ายก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเธอในความเป็นจริง สมองของเอมิลี่ว่างเปล่าไปหมด

“ฉันแค่ป้องกันตัวค่ะ” เธอพูด เสียงแหบแห้งราวกับลำคอถูกขูดด้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ