บทที่ 54

เสียงของเอมิลี่ขาดห้วงและแผ่วเบา แทบจะจับทำนองไม่ได้

หยาดน้ำตาเค็มปร่าไหลอาบแก้มลงสู่มุมปาก

เอมิลี่ซบหน้าลงกับหัวเข่า ไหล่สั่นสะท้านอย่างรุนแรง

เธอรู้ว่าตัวเองคงดูน่าสมเพชอย่างที่สุด แต่ในกล่องเหล็กอันโดดเดี่ยวนี้ ใครจะมาเห็นเธอกันเล่า

ทันทีที่เธอกำลังจะหลับตาลง พลันมีเสียงฝีเท้าเร่งรีบดังขึ้นจา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ