บทที่ 88

ใบหน้าของเอมิลี่แดงก่ำขึ้นมาทันที

เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ หลายครั้ง พยายามรวบรวมสติที่เหลืออยู่น้อยนิด เสียงของเธอแผ่วเบาจนแทบจะเป็นเสียงกระซิบและสั่นเทาอย่างเห็นได้ชัด "ฉันขอโทษจริงๆ ค่ะ คุณวิลสัน มันเป็นอุบัติเหตุ ฉันจะเข้าไปข้างในแล้ว..."

เธอพูดจาไม่เป็นศัพท์ ด้วยความต้องการอย่างยิ่งที่จะหายตัวไปจา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ