บทที่ 21

พานกุ้ยฮวากำลังจะร้องออกมา แต่มีคนรวดเร็วเอามือปิดปากเธอไว้ พร้อมกับเสียงกระซิบเร่งร้อน: "อย่าร้องนะ เป็นฉันเอง"

พานกุ้ยฮวารู้สึกว่าเสียงนี้คุ้นหู พอหันไปมอง ก็เห็นว่าเป็นซุนอวี่โร่วจริงๆ

พานกุ้ยฮวาหันตัวกลับมา มองซุนอวี่โร่วด้วยความประหลาดใจ: "อ้าว น้องโร่วเอง ตกใจหมด มีอะไรหรือเปล่า?"

ซุนอวี่โร...