บทที่ 52
ลูกน้องมีความหวัง จึงยิ่งรับความรู้สึกผิดหวังเช่นนี้ไม่ได้ เจ้านายสนใจเขาจริงหรือไม่ หากไม่สนใจ การที่เขาพูดเองเออเองและเริ่มต้นใหม่ มันก็เป็นเพียงเรื่องตลกเท่านั้นมิใช่หรือ
ลูกน้องรู้สึกทรมาน ใบหน้าจึงแสดงออกถึงความเจ็บปวดบ้าง คนรับใช้คิดว่าตนทำแรงเกินไป จึงทายาอย่างระมัดระวังยิ่งขึ้น
หลังจากทายา...
เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ

บท
1. บทที่ 1
2. บทที่ 2
3. บทที่ 3
4. บทที่ 4
5. บทที่ 5
6. บทที่ 6

7. บทที่ 7

8. บทที่ 8

9. บทที่ 9

10. บทที่ 10

11. บทที่ 11

12. บทที่ 12

13. บทที่ 13

14. บทที่ 14

15. บทที่ 15

16. บทที่ 16

17. บทที่ 17

18. บทที่ 18

19. บทที่ 19

20. บทที่ 20

21. บทที่ 21

22. บทที่ 22

23. บทที่ 23

24. บทที่ 24

25. บทที่ 25

26. บทที่ 26

27. บทที่ 27

28. บทที่ 28

29. บทที่ 29

30. บทที่ 30

31. บทที่ 31

32. บทที่ 32

33. บทที่ 33

34. บทที่ 34

35. บทที่ 35

36. บทที่ 36

37. บทที่ 37

38. บทที่ 38

39. บทที่ 39

40. บทที่ 40

41. บทที่ 41

42. บทที่ 42

43. บทที่ 43

44. บทที่ 44

45. บทที่ 45

46. บทที่ 46

47. บทที่ 47

48. บทที่ 48

49. บทที่ 49

50. บทที่ 50

51. บทที่ 51

52. บทที่ 52

53. บทที่ 53

54. บทที่ 54

55. บทที่ 55

56. บทที่ 56

57. บทที่ 57

58. บทที่ 58

59. บทที่ 59

60. บทที่ 60

61. บทที่ 61

62. บทที่ 62

63. บทที่ 63

64. บทที่ 64


ย่อ

ขยาย