อภิธานาธิบดี

โนอาห์ วิทมอร์

ผมเดินไปตามทางเท้าบนถนนของตัวเองด้วยฝีเท้าแผ่วเบา สัมผัสได้ถึงสายลมที่ปะทะใบหน้าและพัดเส้นผมจนยุ่งเหยิง

เป็นครั้งแรกในรอบหลายสัปดาห์ที่ผมออกจากมหาวิทยาลัยได้เร็วกว่าปกติ

ความเหนื่อยล้าถ่วงอยู่บนบ่า แต่แค่การได้กลับถึงบ้านก่อนตะวันตกดินก็รู้สึกเหมือนเป็นชัยชนะเล็กๆ แล้ว

มหาวิทยาลัย...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ