บทที่ 03

โนอาห์ วิทมอร์

พื้นเย็นเฉียบ

หยาบกระด้าง

สกปรก

แขนของผมสั่นเทา ทั้งที่แนบชิดอยู่กับลำตัว

หัวเข่าที่ชันขึ้นมาไม่ได้ช่วยปกป้องผมจากอะไรเลย

ไม่มีอะไรปกป้องผมได้อีกแล้ว

ความกลัวแล่นพล่านไปทั่วทุกอณูของร่างกายเหมือนเหงื่อเย็นเยียบ

มันเกาะกุม ทำให้ผมหายใจไม่ออก และบดขยี้ผมจนแหลกลาญ

ผมยังไม่อาจเข้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ