บทที่ 10

เอเดรียน เคล

กลิ่นอาหารที่ผสมปนเปกับกลิ่นเหงื่อและสนิมปะทะจมูกฉันก่อนที่จะได้เห็นประตูเสียอีก โต๊ะยาวเหยียดที่เกือบเต็มทุกที่นั่ง แต่ละกลุ่มอยู่ในที่ของตัวเอง เคลื่อนไหวเป็นกิจวัตรราวกับเครื่องจักร

ฉันยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น เคว้งคว้าง ไม่แน่ใจว่าตัวเองควรจะไปนั่งที่ไหน

สายตาฉันกวาดไปทั่วห้อง...แล้วก็...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ