บทที่ 14

เอเดรียน เคล

“ไม่ต้องพูดถึงมันเลย”

เราเดินไปตามโถงทางเดินในความเงียบ ทุกย่างก้าวสะท้อนก้องราวกับกำลังขีดเส้นสิ้นสุดของวันที่ยาวนานเกินไป เมื่อเราไปถึง เดวิดก็เปิดลูกกรงและพูดด้วยน้ำเสียงที่เกือบจะเป็นมิตร

“นอนหลับให้สบายนะ เพชฌฆาตยังไม่ออกไปไหนหรอก นายพักผ่อนได้สบายใจ”

คำพูดนั้นทำให้ผมใจชื้นขึ้น...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ