บทที่ 27

ดันเต้ คาสเตลลี

“ไอ้พวกระยำนั่นก็เป็นแค่หมากกระจอกในเกมที่ข้าชนะมานับครั้งไม่ถ้วน”

พัศดีสะดุ้งเล็กน้อย แต่ข้าพยายามกลั้นขำ เหงื่อของมันแตกพลั่ก...หนอนกระจอกๆ ที่พยายามรักษาเศษเสี้ยวศักดิ์ศรีไว้ต่อหน้าข้า

“แต่รู้อะไรไหมที่ทำให้ข้าสนุกที่สุด”

คราวนี้ข้าหัวเราะดังขึ้น เสียงก้องไปทั่วห้องที่แสนอึดอั...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ