บทที่ 31

เอไลจาห์ วอห์น

“นายคิดจริงๆ เหรอว่าพวกนั้นสมควรได้รับความภักดีจากนาย”

ผมกลืนน้ำลายอึกใหญ่ พลางเบือนหน้าหนี

คำพูดของเขาเหมือนหมัดที่ชกเข้ากลางใจ—เพราะลึกๆ แล้วผมรู้ว่ามันคือความจริง

เขาโน้มตัวเข้ามาใกล้ ลมหายใจอุ่นๆ เป่ารดอยู่ข้างหู

“นายใช้ทั้งชีวิตพยายามทำดีเพื่อคนที่ไม่เคยใส่ใจนายจริงๆ แต่ฉันใ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ