บทที่ 46

เอ็ดการ์ แลงลีย์

ผมเดินไปตามโถงทางเดินพร้อมรอยยิ้มพึงพอใจ พยักหน้าให้ผู้คุมที่สวนกันไปมา แต่ใจของผมไม่ได้อยู่ตรงนั้นเลย

ผมหลับตาลงชั่วครู่ หวนนึกถึงเรื่องเมื่อคืน

ผมกำลังเดินตรวจตราบล็อกห้องขัง ตอนที่เดินผ่านห้องขังของเจ้ารีปเปอร์แล้วได้ยินเสียงคราง มันไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะได้ยินเสียงแบบนั้นดังมา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ