บทที่ 51

เสียงครวญครางหลุดออกจากริมฝีปากของฉัน และน้ำตาก็ไหลออกมาโดยไม่มีสัญญาณเตือน

“เจ็บ... ดันเต้ มันเจ็บ...” เสียงของฉันขาดห้วง ถูกบีบคั้นด้วยความเจ็บปวดรวดร้าวที่เต้นตุบๆ อยู่ในทุกส่วนของร่างกาย

เขาหยุดชั่วครู่ นิ้วของเขาสัมผัสผิวของฉันด้วยความอ่อนโยนอย่างไม่คาดคิด ก่อนจะประคองฉันขึ้นพิงกับผนัง

ลมหาย...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ