บทที่ 52

เอไลจาห์ วอห์น

“ถ้าฉันกำลังบงการเธออยู่... เธอคงไม่มีทางเลือกอะไรเลย”

ถ้อยคำเหล่านั้นถ่วงหนักอยู่ในใจ รัดรึงความคิดของฉันไว้เหมือนโซ่ตรวนที่มองไม่เห็น

เขาพูดถูก

เพราะท้ายที่สุดแล้ว ฉันคือคนที่เลือกจะอยู่ที่นี่เอง

ฉันถอนหายใจ หลับตาลงชั่วครู่

“ทีนี้ กินยาซะ”

น้ำเสียงของเขาอ่อนโยนลงอีกครั้ง นุ่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ